Nou heb ik al veel van de wereld mogen zien. Op mijn veertiende vertrok ik in mijn eentje naar Indonesië om mijn oom, tante en nichtjes te bezoeken. Waarom? Gewoon, uit nieuwsgierigheid naar dat onbekende verre land waar mijn familie woonde.
De voedingsbodem was gelegd. Vanaf toen zat reizen in mijn bloed. Er volgde menig meer. De een langer dan de ander. Van een jaar backpacken door de Outback van Australië. Tot drie weken reizen in Azië. In 2012 kriebelde het opnieuw. Het werd drie maanden rondtrekken door Zuid-Amerika. Samen met mijn vriend Dirk. Op enig moment belanden we na een prachtige wandeling bovenop een berg in het adembenemende Patagonië. We waren niet alleen. Op datzelfde uitkijkplekje stond een ander stel, met een schattig meisje van ongeveer 2 jaar, net zo te genieten. We raakten aan de praat. Wat bleek, ze waren lange tijd met z’n drieën op reis. Wauw! Ik dacht altijd dat het leven ophield na het krijgen van kinderen. Niets was minder waar volgens deze inspirerende mensen. Dus toen ons dochtertje in 2014 werd geboren, hebben Dirk en ik met elkaar afgesproken dat de liefde voor reizen hier niet stopt. Integendeel. Na de komst van onze kleine, is dat besef nog groter geworden.
Hoe cliché ook, maar het leven is te waardevol en te kort om je dromen niet na te jagen. Maar goed, eerlijk is eerlijk, in de praktijk is dit makkelijker gezegd dan gedaan. Want wat zijn er toch veel zekerheden waardoor we deze dromen laten varen. We kennen ze allemaal: eerdere gekozen carrièrepaden, financiële situaties, eigen huis, familie, vrienden, kinderen etc. En toch hebben wij in 2015 het besluit genomen. We hebben beide onze baan opgezegd en zijn op reis gegaan. Zes maanden reizen door Nieuw Zeeland en Azië was een cadeautje aan onszelf en ons dochtertje. Het beste besluit ooit.
Niet alleen hebben we elke dag genoten van elkaar. De reset knop werd ook volledig ingedrukt. En dat gun ik echt iedereen. Want wat er na een aantal maanden (jazeker, dat duurt maanden) gebeurt, is met geen pen te beschrijven. Of misschien juist wel. Weet je wat er namelijk gebeurt als je die resetknop hebt gevonden? Al je angsten rondom zekerheden vallen weg. Je blijkt namelijk prima zonder deze zekerheden te kunnen. Sterker nog, lange tijd reizen geeft je het ultieme vrijheidsgevoel. Want wat heb je eigenlijk weinig nodig om echt gelukkig te zijn.
Juist het wegvallen van die angsten, heeft mij op een zeker moment doen inzien dat ik niet gelukkig was in het carrièrepad dat ik 12 jaar geleden ben ingeslagen. En het besluit was gemaakt. Ik ga iets doen waar ik echt gelukkig van word. En hier sta ik dan.
.
